من آخر،
در یک روز پاییزى،
همراه پرستوها،
به سوى چشمه‌هاى نور، مى آیم.
و من، همدست باران‌هاى حاصلخیز،
در یک روز طوفانى،
. از، این خواب
از، این خواب خرگوشى،،
مى‌روبم، تمام پلک‌هاى سخت و سنگین را.
**** شعری زیبا از علی صفایی حائری(ع ص)
از آدم‌هایی است که تو این چهل سال سانسور شده و هیچ اسمی ازش برده نمیشه
+ کتاب رشد و صراط عالیه برای آشنایی با تفکرات ایشون
دریافت
حجم: 590 کیلوبایت
درباره این سایت